wp670393a7_0f.jpg
Association of Canonesses of the Holy Sepulchre
Mirhi-Bukavu (D.R.C.)

D O C H T E R S  V A N  D E  V E R R I J Z E N I S

Onze priorij zag het licht tussen de 2 burgeroorlogen die volgden op de onafhankelijkheidsverklaring van Congo in 1960. Deze onlusten veroorzaken ontreddering in het land en doen een situatie ontstaan van ellende die kan leiden tot wanhoop. De Priorij van de Dochters van de Verrijzenis werd gesticht in het gebied van Walungu, het Aartsbisdom van Bukavu en Zuid-Kivu, in de democratische republiek Congo in 1966 door Moeder Hadewych Ryckebusch zaliger, zuster van de Orde van het Heilig Graf en missionaris in Congo sinds 1934.
Moeder Hadewych heeft in Walungu deze gebeurtenissen en de gevolgen ervan, vooral de honger en de armoede die het gebied ondermijnden, van zeer nabij meegemaakt. Ze was diep geraakt door de ellende van het volk, vooral door de situatie van de zwangere vrouwen die door gebrek aan zorg, in groten getale stierven tijdens de bevalling. Elke dag zag zij kinderen sterven van honger en ondervoeding. Onwetendheid en gebrek aan onderwijs waren voor haar een teken van de tijd dat ze dringend diende te ontcijferen. Ze voelde zich genoodzaakt om de Aartsbisschop van Bukavu te ontmoeten, wijlen Mgr. Mulindwa Aloys, zodat ze hem haar zorg kon delen en haar vastberadenheid om iets te doen aan deze erbarmelijke situatie. Voor haar kon een dergelijke situatie niet zonder oplossing blijven. Midden deze afschuwelijke omstandigheden vond onze stichteres haar inspiratie in het woord van God: ‘Voorwaar ik zeg u, wat gij aan de minsten van de mijnen hebt gedaan, dat hebt ge aan mij gedaan’ (Mt. 25, 40). Dit woord van Jezus is de kern van het charisma van de Dochters van de Verrijzenis: ‘de dienst aan de armsten’.
wpdcaa09d8_0f.jpg
wp1fafa20c_0f.jpg
wp98fccb72_0f.jpg
Jaar na jaar groeiden de leden in aantal. Na een proeftijd werd de Priorij van de Verrijzenis in augustus 1984 definitief opgenomen als lid van de Associatio van de kanunnikessen van het Heilig Graf en kon zij genieten van alle rechten. Op 24 oktober 1984 vaardigde de Congregatie van Religieuzen en van Instituten van Apostolisch Leven het decreet uit van de definitieve aansluiting van de Priorij van de Verrijzenis van Bukavu bij de Associatio van Reguliere Kanunnikessen van het Heilig Graf.

Ook op vandaag is onze Priorij nog in volle expansie. Meer dan 200 zusters werken in drie continenten: Afrika, Latijns-Amerika en Europa. Ze zijn verspreid over 22 gemeenschappen in de Democratische Republiek Congo, Kameroen, Brazilië, Italië en Frankrijk. De 7 gemeenschappen in Rwanda zijn een Autonome Priorij geworden en zijn niet langer afhankelijk van de Priorij van Mirhi. In de Democratische Republiek Congo, in het Bisdom Kindu in Maniema, bereidt een nieuwe autonome Priorij zich voor om in dienst te staan van de plaatselijke bevolking.

Spiritualiteit van de Dochters van de Verrijzenis
Het Paasmysterie en onze deelname daaraan vormt de kern van onze spiritualiteit. Wij worden geroepen om actief deel te hebben aan het lijden, de passie en de dood van Christus in onze arme, zieke, gemarginaliseerde, gevluchte en vervolgde broeders met de zekerheid dat het leven altijd sterker is dan de dood. Ons geloof in de Verrezen Heer en onze hoop op onze opstanding maakt ons tot gelukkige mensen, vertrouwend op het woord van God en gelovend in onze verlossing.

Een leven van gebed
Ons eerste apostolaat is het gebed, het eerste middel om ons charisma te realiseren. Dank zij het gebed zijn wij verbonden met God en ook verbonden met alle mensen in alle mogelijke situaties. Het gebed richt ons voortdurend op God en op de wereld, bereikt zijn hoogtepunt in de eucharistieviering en zet zich verder tijdens de dag doorheen het samen bidden tijdens het getijdengebed.

Een leven in gemeenschap
Het leven in gemeenschap is essentieel voor onze roeping. Het kenmerkt onze zusterlijke menslievendheid als de liefde van God. Alles wat wij doen vloeit voort uit deze liefde van Christus die ons met elkaar verenigt in gemeenschap. Wij herinneren ons het woord van Jezus: ‘Waar twee of drie in mijn naam samen zijn, daar ben Ik in hun midden’.

Apostolisch leven
De keuze om met en voor de armen van het volk van God te leven wordt geïnspireerd vanuit de Verrijzenisspiritualiteit. Zo geven wij prioriteit aan diverse vormen van pastorale en sociale diensten bij de armen: catechese, gezondheidszorg, hulp aan bejaarden, familiale hulp, onderwijs, vorming en bevordering van de vrouw. Waar mensen honger lijden, ziek zijn, eenzaam zijn, huilen, kreunen, marginaal zijn of vluchteling, daar leven de Dochters van de Verrijzenis. Zij beleven dit getuigenis van gemeenschap-zijn met het volk tot in het martelaarschap. Zes van onze zusters werden vermoord in de nacht van 7 op 8 januari 1998 in Rwanda en 3 andere op 24 augustus van hetzelfde jaar in de Democratische Republiek Congo in het bisdom Uvira. Hun dood is een teken van liefde voor de naaste tot het uiterste toe.
wpb765be91_0f.jpg

Te Busasamana, bij het graf van enkele zusters vermoord in Rwanda in 1998
(foto genomen in 2006)

At Busasamana, at the grave of some of the sisters killed in Rwanda in 1998
(picture taken in 2006)

At Busasamana, at the grave of some of the sisters killed in Rwanda in 1998
(picture taken in 2006)
Mirhi-Bukavu (D.R.C.)

D A U G H T E R S   O F   T H E   R E S U R R E C T I O N

This Priory began between the Civil Wars which followed the declaration of Independence in the Congo in 1960. Such troubled times throw the country into disarray and breed situations of poverty which could lead to despair.
The Priory of the Daughters of the Resurrection was founded in the area of Walungu in the Archdiocese of Bukavu in the South Kivu region, in the Democratic Republic of Congo in 1966 by Mère Hadewych RYCKEBUSCH, who was a Sister in the Order of the Holy Sepulchre and had been a missionary in the Congo from 1934.
In Walungu Mère Hadewych lived very closely to what was happening and its consequences – close to the hunger and poverty which devastated the country. She was moved by the poverty of the people, especially the situation of pregnant women who were dying in large numbers just as they were giving birth, because of lack of care. Every day she saw children dying of hunger and of malnutrition. She saw the lack of knowledge and lack of education as signs of the times which she had to address urgently. She felt compelled to go and see the Archbishop of Bukavu, the late Mgr. Mulindwa Aloys, in order to share her concerns and her determination to do something to alleviate this terrible situation. She couldn’t see things continue as they were without finding a solution. The Foundress was inspired by God’s words as she faced this terrible situation: «I tell you, what you do to the least of these my children, you do to me» (Mt, 25, 40). It is these words of Jesus which inspire the basic charism of the Daughters of the Resurrection: «service to the poorest of the poor».
Mirhi-Bukavu (R.D.C.)

F I L L E S   D E   L A   R É S U R R E C T I O N

Notre prieuré a vu le jour entre les guerres civiles qui ont suivi la proclamation de l'Indépendance du Congo en 1960. Ces troubles jettent le pays dans le désarroi et engendrent une situation de misère pouvant conduire au désespoir.
Le Prieuré des sœurs Filles de la Résurrection a été fondé dans la Zone de Walungu, Archidiocèse de Bukavu au Sud-Kivu, République Démocratique du Congo en 1966, par la Mère Hadewych RYCKEBUSCH, d'heureuse mémoire sœur de l'Ordre du Saint Sépulcre et missionnaire au Congo depuis 1934.  
A Walungu Mère Hadewych a vécu de très près ses événements et leurs conséquences, c'est-à-dire la faim et la pauvreté qui minaient la contrée. Elle était touchée par la misère du peuple, surtout la situation des femmes enceintes qui faute de soins, mouraient en grand nombre au moment d'accoucher.  Chaque jour, elle voyait les enfants mourir de faim, de malnutrition. L'ignorance et le manque d'instruction constituaient pour elle un signe des temps à déchiffrer dans l'urgence.  Elle  se sentit obligée de trouver l'Archevêque de Bukavu, feu Mgr. Mulindwa Aloys, afin de lui partager son souci et sa détermination de vouloir aider dans cette situation déplorable.  Pour elle, une telle situation ne pouvait pas rester sans solution. Dans cette situation déplorable la Mère Fondatrice fut inspirée par la parole de Dieu: «En vérité je vous le dis, dans la mesure où vous l'avez fait à l'un de ces plus petits de mes frères, c'est à moi que vous l'avez fait», (Mt, 25,40). Cette parole de Jésus inspire le Charisme fondamental des Filles de la Résurrection: «le service des plus pauvres».
Year by year, numbers have grown. In August 1984, after a probationary period, the Priory of the Resurrection was admitted as a member of the Association of the Canonesses Regular of the Holy Sepulchre, enjoying full membership rights. On the 24th October 1984, the Sacred Congregation for Religious and Apostolic Life, issued the definitive decree of affiliation of the Priory of the Resurrection in Bukavu as a member of the Association of Canonesses Regular of the Holy Sepulchre.

Even today our Priory is expanding. More than 200 sisters work in three continents: Africa, Latin America and Europe. They are spread across 22 communities in the Democratic Republic of Congo, Cameroon, Brazil, Italy and France. The 7 communities in Rwanda have become an Autonomous Priory and no longer depend on the Priory of Mirhi. In the Democratic Republic of Congo, in the Diocese of Kindu in Maniema, a new autonomous Priory is preparing to serve the local population.

Spirituality of the Daughters of the Resurrection
“The Paschal Mystery and our participation in this mystery are at the heart of our spirituality. We are called to participate actively in the sufferings, passion and death of Christ alongside those who are poor, ill, marginalised or refugees, with the assurance that life is always stronger than death. Faith in the Risen Christ and our own Resurrection make us people of joy, believing in Christ’s words, and grateful for our Redemption.

Life of Prayer
Prayer is our first apostolic work, and is the first way in which we make our charism real. It is through prayer that we are in communion with God and also with all people in their different situations. Our prayer is constantly turned towards God and the world, and goes on throughout the day through our Community prayer in the Liturgy of the Hours. It reaches its high point in the Eucharist.

Community Life
Community Life is an essential part of our vocation and our charitable love for one another shows our love for God. Everything we do comes from our love of Christ which unites us in Community. We remember Jesus’ words: «Where two or three of you are gathered in my name I am there in your midst.»

Apostolic Life
The choice to live with and for the poor in our country finds its origins in our spirituality. We give priority to different forms of pastoral and social work amongst the poor: catechetics, health care, help for older people, family support, teaching and work with women. The Daughters of the Resurrection are to be found wherever people suffer from hunger, illness, loneliness; wherever people are weeping, groaning, are marginalised or are refugees. We bear witness to communion with our people even if it means martyrdom. This is why six of us were assassinated on the night of 7-8 January 1998 in Rwanda and three others on the 24th August in the same year in the People’s Democratic Republic of Congo in the Diocese of Uvira: this is the ultimate proof of love of the other.”
D'année en année, les membres devenaient plus nombreux. En août 1984, le prieuré de la Résurrection fut admis définitivement comme membre de l'Association des Chanoinesses du Saint Sépulcre, jouissant de toutes les prérogatives, après un temps de probation. Le 24 octobre 1984 la Sacrée Congrégation pour les Religieux et les Instituts de Vie Apostolique, fit sortir le Décret de l'affiliation définitive du Prieuré de la Résurrection de Bukavu à l'Association des Chanoinesses Régulières du Saint Sépulcre.

Aujourd'hui encore notre Prieuré est en expansion. Plus de 200 sœurs œuvrent dans trois continents: l'Afrique, l'Amérique Latine
et l’Europe. Elles sont réparties dans 22 communautés en République Démocratique du Congo, au Cameroun, au Brésil, en Italie et en France.
Les 7 communautés au Rwanda sont devenues Prieuré autonome et ne dépendent plus du Prieuré de Mirhi.
En République Démocratique du Congo, dans le Diocèse de Kindu au Maniema, un nouveau Prieuré autonome se prépare au service de la population locale.

Spiritualité des sœurs Filles de la Résurrection
Le mystère Pascal, et notre participation à ce mystère constituent le cœur de notre spiritualité. Nous sommes appelées à participer activement aux souffrances, à la passion et à la mort du Christ dans nos frères pauvres, malades, marginalisés, réfugiés ou persécutés avec l'assurance que la vie est toujours plus forte que la mort. La foi dans le Christ Ressuscité et l'espoir de notre résurrection fait de nous des personnes heureuses, confiantes dans la parole de Dieu et reconnaissantes de la Rédemption.

Vie de prière
Notre premier apostolat c'est la prière, premier moyen pour réaliser notre charisme. Grâce à la prière nous sommes en communion avec Dieu et aussi en communion avec tous les hommes dans leurs situations diverses. Elle s'oriente constamment vers Dieu et le monde, atteint son point culminant dans la célébration Eucharistique, se poursuit tout au long de la journée par la prière communautaire dans la liturgie des heures.  

Vie communautaire
La vie communautaire, est le trait essentiel de notre vocation. Elle marque notre charité fraternelle pour l'amour de Dieu. Tout ce que nous faisons découle de cet amour du Christ qui nous unit les unes aux autres dans la communauté. Nous gardons en mémoire cette parole de Jésus : « Là où deux ou trois sont réunis en mon nom je serai au milieu d'eux ».

Vie apostolique
Le choix de vivre avec et pour les pauvres du peuple de Dieu trouve sa racine dans notre spiritualité même. Ainsi nous donnons la priorité aux diverses formes de services pastoraux et sociaux auprès des pauvres : la catéchèse, les soins de santé, l'assistance aux personnes âgées, l'aide familiale, l'enseignement, la formation et la promotion de la femme. Là où les gens souffrent de faim, de maladie, de solitude, pleurent, gémissent, sont marginalisés ou réfugiés, vivent les Filles de la Résurrection. Elles vivent ce témoignage de la communion avec le peuple jusqu'au martyr. Raison pour laquelle, six d'entre nous ont été assassinées dans la nuit du 7 au 8 janvier 1998 au Rwanda et trois autres le 24 août de la même année en République Démocratique du Congo dans le diocèse d'Uvira : témoignage ultime de l'amour du prochain.
wpa0628019_0f.jpg
wp65fe949e_0f.jpg
wp368452f4_0f.jpg
wp0ceb05fe_0f.jpg